4-09-2002

Να που το www.dara.gr είναι πάλι εδώ . Μετά από ένα καλοκαίρι στο χωριό είμαι αναγκασμένος να επιστρέψω στην ρουτίνα της Αθήνας . Έχω φύγει από το Δάρα εδώ και 20 σχεδόν μέρες μα ακόμα το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι εκεί . Για άλλη μια χρονιά πέρασα τρομερά . Τα συναισθήματά μου δεν μπορούν να χωρέσουν σε 6-7 γραμμές . Πολύ σύντομα θα σας περιγράψω τι έγινε το καλοκαίρι στο χωριό και θα ανεβάσω και ορισμένες φωτογραφίες . Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να σας ενημερώσω για μια καινούργια ευκολία που παρέχει το www.dara.gr σε όσους Δαραίους ασχολούνται με το διαδύκτιο . Με χαρά μου σας ενημερώνω την δημιουργία μιας mailing list με το όνομα daranation ,  για τους Δαραίους . Όσοι ξέρετε τι είναι η έχει καλώς ... όσοι δεν ξέρετε θα μάθετε σιγά σιγά . Για να γραφτείτε θα πρέπει απλά να συπληρώσετε το e-mail σας στο παρακάτω εικονίδιο και να πατήσετε το μεγάλο μωβ κουμπάκι .... μετά θα λάβετε ένα e-mail το οποίο θα σας ενημερώνει για τις λεπτομέρeιες . Για κάθε απορία ελάτε σε επικοινωνία μαζί μου και θα σας βοηθήσω . Ευχαριστώ .

20-8-2002

Μέσα στο χειμώνα πήρα μια αρκετά δύσκολη απόφαση . Αποφάσισα να κατεβάσω την σελίδα του Δάρα από το διαδίκτυο . Ήταν μια αρκετά δύσκολη απόφαση αλλά δεν γινόταν διαφορετικά . Είχα χάσει τα κίνητρά μου , την πόρωσή μου , ίσως και να είχα κορεστεί . Έτσι μια μέρα του Ιανουαρίου η σελίδα έπαψε να υπάρχει . Ποτέ δεν είχα την πρόθεση να την ξαναφτιάξω άσχετα με το τι έλεγα σε όσους με ρωτούσαν . Όμως ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ . Τον δεκαπενταύγουστο στο χωριό πέρασα υπέροχα . Ξαναβρήκα λόγους για να ασχοληθώ , πορώθηκα πάλι κι έτσι μέσα σε 2 μέρες από την στιγμή που γύρισα στην Αθήνα η σελίδα δημιουργήθηκε πάλι . Αυτό το καλοκαίρι στο χωριό με έκανε να δω ορισμένα πράγματα από άλλη οπτική γωνία . Με έκανε να καταλάβω ότι ποτέ δεν πρέπει να σταματας την προσπάθεια για κάτι ακόμα κι αν δεν έχεις παρά αμυδρές ελπίδες . Ακόμα μου έδωσε πανέμορφες αναμνήσεις για να μου κρατάνε συντροφιά τον υπόλοιπο χρόνο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι .

Οι διευθύνσεις της ιστοσελίδα του Δάρα είναι δύο : http://www.dara.gr kai http://dara98.tripod.com . Σε περίπτωση που δεν λειτουργεί η πρώτη χρησιμοποιείστε τη δεύτερη . 

19-12-2000

Καλές γιορτές σε όλους σας εύχομαι . Η εκδήλωση για τα 50 χρόνια του συλλόγου ήταν αρκετά πετυχημένη . Την Κυριάκη , 10 Δεκέμβρη , έγιναν οι εκλογές του συλλόγου της Αθήνας με πολύ μικρή προσέλευση από μεριάς Δαραίων . Το επταμελές ΔΣ το απαρτίζουν οι : Παναγιώτης Παλλήλης ( Πρόεδρος ) , Δημήτριος Κούνας ( Αντιπρόεδρος ) , Γεωργία Μεγρέμη ( Γραμματέας ) , Ευγενία Σύρου ( Ταμείας ) , Σωτήρης Μάτσουρης ( Έφορος ) , Γεώργιος Μάνθος και Φώτιος Ρουμελιώτης ( μέλοι ) . Αναπληρωματικοί εξελέγησαν οι Χρήστος Χαραλαμπόπουλος , Βασίλης Ίσκος , Γεώργιος Πανόπουλος και Θεόδωρος Γεωργακόπουλος , οι οποίοι μαζί με τον Γιώργο Μάνθο και Ευγενία Σύρου έχουν αναλάβει την οργάνωση της νεολαίας στην Αθήνα .  

 ΠΡΟΣΟΧΗ : Θερμή παράκληση , όσοι επισκέπτεστε τη σελίδα αφήστε ένα μήνυμα , ένα σχόλιο , ένα γεια έτσι ώστε να ξέρω ότι μπήκατε .

18-8-2000

Σήμερα επέστρεψα από το χωριό και παρόλο την κουρασή μου δεν μπορούσα να περιμένω άλλο . Τα συναισθήματα μου και οι σκέψεις μου μετά από ένα 10ήμερο στο Δάρα δεν αντέχουν άλλο μέσα μου .... πρέπει να βρουν μια διέξοδο .... να εκφραστούν . Μην φανταστεί κανείς ότι ήταν ΤΟΣΟ όμορφα στο χωριό . Αντιθέτως ... ήταν ένα από τα χειρότερα καλοκαίρια απο άποψη κόσμου και κεφιού που θυμάμαι ....... Ο κόσμος λίγος . Λόγω του ότι 15 αυγούστου ήταν Τρίτη πολλοί προτίμησαν να μην κατέβουν στο χωριό μιας και δούλευαν Δευτέρα και Τετάρτη . Έτσι 14 και 15 Αυγούστου ο κόσμος στην πλατεία λιγοστός , το κέφι μέτριο , με αποτέλεσμα κατα τις 5 το πρωί η πλατεία να είναι άδεια και σκουπισμένη . Έτσι το πρωινό έβρισκε την πλατεία άδεια , βουβή και μόνο λίγα άτομα ( κυρίως νέοι ) παρέμεναν μέχρι το πρωί , αναπολώντας περασμένα καλοκαίρια και περιμένοντας το βράδυ της 16ης Αυγούστου για να δείξουν το κέφι και την ζωντάνια τους . Κέφι και ζωντάνια που είχε φανεί από το πάρτι το οποίο οργάνωσαν και πραγματοποίησαν ορισμένοι νέοι του χωριού ( με ψυχή τον Γρηγόρη " Λαγο " ή " Ξέφωτο " Δαμιανό ) το Σάββατο 12 Αυγούστου στο προαύλιο του σχολείου του χωριού . Το πάρτι θα είχε τρομερη επιτυχία εαν δεν είχαμε την διπλή επέμβαση ενός γέροντα ( μία στις 1:30 και άλλη μία στις 3:30 ) ο οποίος με πρόσχημα το ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί από την ένταση της μουσικής μας εξανάγκασε να χαμηλώσουμε την μουσική . Θα πρέπει βέβαια να ευχαριστήσουμε θερμά τον κύριο Ιωάννη Στρέμπα χωρίς την συγκατάθεση και την βοήθεια του οποίου δεν θα μπορούσε να είχε πάρει σάρκα και οστά αυτό το γεγονός . Μπορεί το κέφι στις 12 Αυγούστου να μας εγκατέλειψε λόγω των γεγονότων αλλά στις 16 Αυγούστου το κέφι και ο ρυθμός μας είχε όλους ( ή σχεδόν όλους ) κυριέψει . Ασταμάτητος χωρός από τις 11:00  το βράδυ μέχρι τις 10:00 το πρωί ... περίπου 11:00 ώρες . Αυτό νομίζω τα λέει όλα ... οι νέοι του χωριού απέδειξαν ότι μπορούν να διασκεδάσουν καλύτερα από τους " μεγάλους " κάνοντας ένα 11ώρο γλέντι που θα μείνει στην Ιστορία του χωριού . Αν νομίζετε ότι το παρατράβηξα , κάνοντας αυτό το μικρό σημείωμα να μοιάζει με έκθεση κάνετε λάθος ..... μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έγραψα πολύ λίγα και φτωχά λόγια . Γιατί το Δάρα δεν είναι μια πλατεία και 10 σπίτια , δεν είναι 300 - 500 νοματαίοι ( όπως λένε και στο χωριό μου ) , είναι μια ιδέα , είναι ένα ιδανικό , κάτι που κάθε Δαραίος το κουβαλάει μέσα του . Και το πιο αξιοπερίεργο ξέρετε ποιο είναι ? Είναι το ότι όταν έρθει η μέρα να ξεκινίσεις για το χωριό βιάζεσαι  να φτάσεις ,  βιάζεσαι να δεις τους φίλους σου , να πας για καφέ στην πλατεία , βόλτα στο γήπεδο . Οι ώρες της διαδρομής σου φαίνονται αιώνες . Αλλά και όταν έρθει η μέρα να φύγεις , πάλι βιάζεσαι . Θες να φύγεις όσο το δυνατον γρηγορότερα , όχι γιατί βαρέθηκες το χωριό , ούτε γιατί σου έλειψε το σπίτι σου  αλλά γιατί ξέρεις ότι κάθε στιγμή , κάθε λεπτό παραπάνω που βρίσκεσαι στο χωριό κάνει την αναχωρησή σου , κάνει το ταξίδι της επιστροφής όλο και πιο δύσκολο  ....... γιατί είναι όντως πολύ δύσκολο να αφήσεις έναν τόσο όμορφο τόπο , ιδιαίτερα το καλοκαίρι .  Κλείνοντας ένα πράγμα μου μένει να κάνω . να αφιερώσω στο χωριό μου , στο πιο όμορφο χωριό της Ελλάδας το τραγούδι του Ρόκκου : Όπου και να πάω . 

<< Όσες φορές κι αν έχω φύγει , πάντα κάτι με πνίγει κάτι με χαλά .......... >>